شن و ماسه ی سیلیس از سال 1804 همواره به یکی از روش های تصفیه آب به صورت فیزیکی به شمار می رود. سیلیس، یکی از مواد معدنی است که در سال 1845 برای اولین بار به عنوان بالا بردن کیفیت آب شهری و پیشگیری از بروز بیماری وبا استفاده شد.
شن و ماسه ی سیلیس از طریق خرد کردن بستر های سنگی و برداشت از منابع طبیعی مانند سواحل و بستر رودخانه ها قابل استحصال است.
فرآیند تصفیه با سیلیس چگونه است؟
مهم ترین جز فیلترشنی بعد از مخزن آن، شن و سیلیس موجود در بستر فیلتر شنی است که وظیفه ی اصلی دستگاه فیلتر شنی را بر عهده دارد.
دانه های سیلیس یک روش مناسب برای جذب ذرات معلق در آب هستند. دارای شکل گرد و زاویه ای هستند که در سه سایز متفاوت استفاده می شود. که آب با ورود به فیلترشنی ابتدا به ذرات درشت برخورد می کند و این روند ادامه دارد تا به ذرات ریزتر برخورد کند و ذرات معلق در آب بین ذرات سیلیس به دام می افتد.
دانه های سیلیس در کیفیت های متفاوت در بازار عرضه می شود که سیلیس های کریستالی با ظاهری درخشنده بهترین گزینه برای تصفیه و افزایش کیفیت آب استخر می باشد. اما سیلسی های شنی دارای عمر و راندمان تصفیه کمتر می باشد و به دلیل ظاهر گرد، دانه های ریز از بین دانه های درشت عبور کرده و وارد سیستم تصفیه می شوند و باعث آسیب به سیستم تصفیه می شود. عمر سیلیس های کریستالی به مراتب بیشتر از سیلیس های شنی است.
سیلیس در فیلتر های شنی تقریبا هر 6 ماه یک بار متناسب با محل قرار گیری استخر ( استخر روباز یا سرپوشیده ) نیاز به بک واش دارد. به گونه ای که آب در جهت معکوس از بین دانه های آن عبور می کند و ذرات به دام افتاده را به سمت فاضلاب راهی می کند.